پلیمری شدن امولسیونی با موفقیت برای سنتزکردن لاستیک استایرن-بوتادی ان (SBR)به منظور تولید تایر استفاده شد.

پیوندهای دوگانه غیراشباع در لاستیکهای برپایه دی ان ،وضعیت واکنش را به طریقی مشابه با لاستیک طبیعی فراهم می آورند.برای بالابردن خواص مکانیکی لاستیک های سنتزی اغلب از موادپرکننده معدنی استفاده می شود.برخی از لاستیک های برپایه دی ان نظیر پلی کلروپرن و اکریلونیتریل- بوتادی ان برای اهداف خاصی فرمول بندی می شوند.

علت این فرمول بندی برخورداری لاستیکهای مذکور از عناصر شیمیایی دیگری در زنجیره های پلیمری(به ویژه کلر و نیتروژن)است تاخواص مقاومت شیمیایی را بهبود بخشند

پلی اکریلیکها

لاستیکهای اکریلیکی اغلب درصنایع روکش ها،منسوجات وچسب به کار برده می شوند.گروه های عامل دار را می توان به راحتی در پلیمرهای اکریلیک وارد کرد که به موجب آن انعطاف پذیری محصول نهایی افزایش پیدا می کند.

لاتکس های اکریلیکی از نظر فرمول بندی وکاربرد، انعطاف پذیری بالایی دارند.

انواع مختلفی از مونومرهای اکریلیک با خواص ویژه وجود دارند.استایرن اغلب به عنوان کومونومر در لاستیکهای اکریلیک به دلیل سازگاری ودسترسی زیاد به آن استفاده می شوند.برای فراهم آوردن خواص ویژه در لاتکس می توان از مونومرهای معین با مقادیر کم استفاده کرد.هرچند مونومرهای اکریلیک و استایرن می توانند واکنش پذیری مشابهی داشته باشند اما درصورت وجود تفاوت های زیاد بین حلالیت مونومرها،احتمال کوپلیمری شدن کم بوده وبااین ویژگی تاحد ممکن به شکل شناسیهای ذره ساختاری(هسته-پوسته)منجرمی شود.

رنگدانه ها وپرکننده ها اغلب با لاتکس های اکریلیک که به عنوان رنگپایه عمل می کنندبه کار برده می شوند.خواص نوری(مثل ماتی و براقی) و خواص مکانیکی(مثل استحکام ومدول )را می توان مطابق با نوع و مقدار ماده رنگدانه یا پرکننده استفاده شده اصلاح گردد.

پلی وینیل استات

کوپلیمرهای وینیل استات(VAC)اغلب به عنوان رنگپایه در روکش های معماری نمای داخلی و خارجی و درکاربردهای چسب استفاده می شوند.مونومر وینیل استات به طور نسبی ارزان و پلیمر به علت داشتن خواص مقاومت سایشی خوب،برای این اهداف ایده آل است.سورفکتانتهای معمول، پراکنش های وینیل استات را به قدر کافی پایدار نمی کنند.درعوض،پلیمرهای محلول درآب نظیر پلی وینیل الکل(PVA)وهیدروکسیل اتیل سلولوز(HEC)اغلب به عنوان محافظ کلوییدی برای پایدارسازی پلیمری شدن وینیل استات استفاده می شوند.چنین پایدار کننده هایی با تشکیل یک لایه آبدارشده اطراف ذرات در حال پلیمری شدن از طریق پایدارسازی فضایی عمل می کنند.

برخلاف پلیمرهای خیلی آبگریز،آب می تواند لاتکسهای وینیل استات را نرم و به موجب آن درفرایندتشکیل فیلم کمک کند.هرچنداحتمال دارد به منظور کاستن ازحساسیت فیلمهای لاتکس نسبت به آب،مونومرهای آبگریز اضافه شوند.

اتیلن را میتوان با وینیل استات کو پلیمری کردتا پراکنش های اتیلن- وینیل استات(EVA)را برای کاربردهای رنگ لاتکس، رنگپایه منسوجات بدون بافت یاچسب تولیدکرد.به علت گرمازا بودن شدید پلیمری شدن وینیل استات افزودن مونومر به صورت نیمه پیوسته صحیح ترین روش است.

گردآورنده: پریسا فرامرزی- سیماب رزین