رزین به عنوان یک جزء مهم پوشش توجه زیادی را به خود جلب کرده است. رزین های مبتنی بر حلال سنتی عمدتاً از حلال های فرار آلی برای کاهش ویسکوزیته رزین ها استفاده می کنند. با این حال، با افزایش آگاهی از حفاظت از محیط زیست، کشورهای سراسر جهان قوانین و سیاست های حفاظت از محیط زیست سختگیرانه ای را تدوین کرده اند،  که انتشار ترکیبات آلی فرار (VOCs) را محدود می کند، این امر توسعه حلال های سنتی را محدود می کند. پوشش های پایه آب جایگزین رزین های حلال سنتی هستند که عمدتاً از آب به عنوان حلال یا پخش کننده استفاده می کنند و می توانند به میزان قابل توجهی انتشار VOC را کاهش دهند. این در حالی است که رزین آب در فرآیند تولید و حمل و نقل از ویژگی های غیر قابل اشتعال و بدون آلودگی بودن برخوردار بوده و بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است.

انواع مختلفی از رزین های موجود در آب وجود دارد که از جمله آنها رزین اکریلیک موجود در آب در بسیاری از زمینه ها مانند لوکوموتیوها، کشتی ها، کانتینرها، پل ها، صنایع نظامی و غیره کاربرد فراوانی دارد. رزین اکریلیک توسط آکریلات یا متاکریلات به عنوان مونومرهای اصلی سنتز می شود و نور، گرما و پایداری شیمیایی قوی از خود نشان می دهد. بنابراین، پوشش تهیه شده توسط رزین اکریلیک دارای هزینه کم، مقاومت در برابر آب و هوا، مقاومت در برابر آلودگی و همچنین مقاومت اسیدی و قلیایی است. برای پراکندگی خوب در آب، گروه های آبدوست باید در فرآیند سنتز به رزین اکریلیک موجود در آب وارد شوند، که منجر به تشکیل آب و هوا می شود که به راحتی می تواند وارد مولکول های رزین شود.

منبع : ACS Omega 2021, 6, 4, 2443–2449

ترجمه : فاطمه یزدانی