تعریفی بر اصلاح کننده های سیلیکون
سیلیکون
اشعه فرابنفش ، هوا و رطوبت باعث تخريب فتوشيميايي بايندر رنگ در پوشش هاي رويه مي شود سیلیکون واسطه كه توسط wacker كشف شد سبب ايجاد بايندري با مقاومت جوي بالا بدون افت در خواص مكانيكي شد. علاوه برآن فرمولاسيوني براي رنگ هاي كم حلال نيز ارائه كرد.
سیلیکون واسطه براي پوششهاي مقاوم جوي
تركيبات از جنس فلز و چوب كه در فضاي باز و محيط هاي بيروني استفاده مي شوند به طور مداوم در معرض عوامل خارجي بوده و ممكن است سريعاً دچار زنگ زدگي شوند مگر اينكه آن ها را توسط يك پوشش مناسب محافظت نمايم. اين پوشش ها به اجزاي تركيب شونده اين اجازه را مي دهند كه نماي ظاهري را براي مدت طولاني حفظ كنند.
گاهي اوقات رنگ هاي با كيفيت بالا روي نماهاي از جنس چوب اعمال مي شود تا از آسيبهاي ناشي از شرايط جوي و آب و هوایي جلوگيري كند يا حداقل بتواندآن را به تأخير بياندازد. پوشش هاي محافظ مشابهي براي نماهاي ساختمان هاي صنعتي از جنس ورق هاي فلزي در نظر گرفته شده است كه اين پوشش ها قبل از اينكه به صورت ورقه اي عرضه شوند به صورت coilcoat بودند.
براي دستيابي به يك حفاظت طولاني مدت رنگ رويه باید تا حد امكان داراي مقاومت در برابر اثرات محيطي و بايندر پليمري آن داراي حداكثر مقاومت جوي باشد. به همين دليل است كه اغلب از پليمر آلي سيليكونی بهبود يافته به عنوان بايندر در پوشش هاي رويه با كيفيت بالا براي مصارف خارجي استفاده مي شود. در اين گونه بايندرها، قسمت آلي آن ها سختي و چسبندگي لايه ي پخت شده ي رنگ را فراهم مي كند به علاوه باندهاي شيميايي مربوط به سیلیکون، مقاومت جوي مناسبي را سبب مي شوند.
پوشش رويه: همه چيز به بالاترين لايه وابسته است.
از آن جا كه لايه ي بالايي (به عنوان رويي ترين لايه) تعيين كننده مقاومت شيميايي و مكانيكي تمام لايه ها و همچنين رنگ و جلاي پوشش است استفاده از اين روش حفاظتي بسيار مهم مي باشد. به مرور زمان عواملي مثل اشعه خورشيدي، اكسيژن، باران، آلودگي هوا و تغييرات دمايي مي توانند به لايه ي رويي آسيب بزنند كه اين نه تنها باعث ايجاد ظاهر نامناسب يك پوشش مي شود بلكه با از بين رفتن لايه ي رویي، عملكرد حفاظتي آن نيز از بين مي رود.
اشعه ي پر انرژي ماوراي بنفش كه از خورشيد ساطع مي شود بسيار زيان بار است.
اين اشعه همراه با اكسيژن هوا باعث تخريب بايندر آلي پليمري توسط فرآيند فتواكسيداسيون مي شود. تخريب پيكره ي پليمر كه لايه ي رويي و مقاوم تركيبات آن را در كنار هم نگه مي دارد از سطح شروع مي شود در اثر اين تخريب، پيگمنت ها و پركننده هاي جدا شده از بايندر ممكن است به وسيله ي باد و باران، جابه جا يا شسته شوند. به اين ترتيب و با از بين رفتن سطح، به تدريج مناطق مياني پليمر به طور مستقيم در معرض اشعه فرابنفش قرار مي گيرند و عاملي براي پيشرفت اين تخريب محسوب مي شوند.
اين تخريب با چشم نيز قابل رويت است، بزرگترين اثر اين تخريب افزايش زبري سطح است كه باعث مي شود پوشش رويه جلاي خود را از دست بدهد. علاوه براين پيگمنت ها و پركننده هاي جدا شده از بايندر به صورت يك لايه ي گچي روي سطح رنگ ظاهر مي شوند در صنعت به اين پديده (گچي شدن – chalking) مي گويند.
بايندر آلي كه به صورت شيميايي توسط يك محصول مناسب سيليكوني اصلاح مي شود قادر است در برابر اشعه ي فرابنفش و ديگر اثرات جوي به مدت زيادي مقاومت كند.
گردآورنده: دکتر شمیم روشن- سیماب رزین
