آمایش آب و فاضلاب

وجود ترکیبات یونی یا نمک‌های مختلف در سیستم‌های آبی، باعث تشکیل رسوب در این سیستم‌ها می‌شود. نمک‌های کربنات و سولفات مربوط به یون‌های کلسیم، منیزیم، باریم و استرانسیوم، مهم‌ترین نمک‌هایی هستند که در سیستم‌های آبی وجود دارند. تشكيل رسوب باعث مسدود شدن مسیر جریان یا سطح ممبران‌ها، کاهش دبي جريان، اختلال در تبادل حرارتي و کاهش بازدهي و تضعیف عملکرد تاسیسات شده و مشکلات زیادی را در سیستم ایجاد می‌کند. برای پیشگیری از این مشکلات و جلوگیری از تشکیل رسوب، از مواد ضدرسوب استفاده می‌شود.

منعقد کننده‌ها و لخته سازها موادی هستند که در فرآیند تصفیه آب برای جداسازی ذرات جامد موجود در آب استفاده می‌شوند. ذرات موجود در آب دارای بار سطحی هستند، به فرآیند خنثی سازی بار سطحی و اتصال ذرات، انعقاد (coagulation) گفته می‌شود. فلوکولاسیون (flocculation) یا لخته سازی در ادامه فرآیند انعقاد انجام می‌شود. از اصلی‌ترین منعقد کننده ها، پلی الکترولیت‌های پلیمری (پلیمرهای دارای بار سطحی) هستند که شامل پلی‌آکریل‌آمید ها، پلی‌آکریلیک اسیدها، اسید های سولفونیک پلی‌استایرن و مشتقات آن‌ ها می‌شوند. این منعقد کننده‌ها، پلیمرهای حلال در آب و خطی هستند، وزن مولکولی و چگالی بار بالایی دارند.