رزین های مورد استفاده در جوهر ها

رزین 

قبل از اواسط دهه 1970 ، رزين های بر پايه روزين فوماريت (مانند نمک هاي سديم و آمين روزين) اصلي‌ترين رزين‌ هاي مورد استفاده در جوهرهاي آب پايه بودند، خواص اين رزين های محلول روزين آب پايه کاملا مشابه خواص رزين‌هاي فنوليک روزين و مالئيک روزين پنت‌اريتريتول‌استرهاي مورد استفاده در جوهرهاي چاپ ليتوگرافي بود. اين دسته از رزين‌ها به دليل قيمت کم، خاصيت ذاتي پراکنش رنگ‌دانه و قابليت اصلاح گرانروي و سختي به ميزان دلخواه، تا زمان به وجود آمدن چاپ لترپرس مورد استفاده قرار مي‌گرفتند. با جايگزيني چاپ گراور و فلکسوگرافي آبي به جاي سيستم‌هاي حلالي، اين رزين‌ها قادر به برآوردن نيازهاي سيستم هاي جديد نبودند.
جهت دست‌يابي به محدوده گسترده خواص و گرانروي، استفاده از پليمرهاي امولسيوني رواج پيدا کرده‌است. زيرا از يک سو گرانروي کم آن‌ها استفاده از آن‌ها را در جوهرهاي چاپ گراور و فلکسو ميسر مي‌ساخت و از سوي ديگر با تغيير وزن مولکولي، دماي انتقال‌شيشه‌اي و توزيع اندازه ذرات، امکان دست‌يابي به خواص مختلف جوهر توليدي فراهم مي‌شد. در نتيجه استفاده از پليمرهاي امولسيوني در ساخت جوهرهاي چاپ گراور و فلکسوگرافي جهت چاپ بر روي بسته‌ها، کارتن‌هاي کاغذي، جعبه‌ها، پاکت‌ها، روزنامه‌ها و ديگر زيرايندهاي منعطف و محصولات کاغذي رواج پيدا کرد. لازم به يادآوري است که موارد مهم در طراحي پليمرهاي امولسيوني مورد استفاده در جوهرهاي چاپ پايداري پراکنش رنگ‌دانه‌ها، تشکيل فيلم در دماي محيط و انحلال‌پذيري مجدد جوهر مي‌باشد که در بسياري از انواع امولسيون جوهرها، رزين کمکي اين وظيفه را بر عهده دارد. اين رزين تا 60 درصد جامد امولسيون را تشکيل مي‌دهد و تا 90 درصد نياز به مواد سطح فعال و پايدارکننده را کاهش مي دهد.

بخوانید: ساخت رنگ امولسیونی

تهیه کننده: شمیم روشن